حد تقوا
حد تقوا که شاید بتوان به جای واژه ی عربی و اسلامی "تقوا"، واژه ی پارسی "پرهیزگاری" را گزاشت، کجاست ؟ این پرسشی است که نخست لازم است معنا و تعریف تقوا و پرهیزگاری را برایش جست.
پرهیزگاری و تقوا، بنا بر تعریف رسمی دکان دین فروشی شیعه که در "ویکی شیعه" موجود است، تعریفی گسترده و تو در تو و پیچیده است که خواننده می تواند آن را در پیوندی که گزاشته شده است، بخواند. اما چکیده اینکه، تقوا "اصطلاحی است اخلاقی به معنای خویشتن داری در اطاعت از دستورات الهی و دوری از گناهان". اما حد و حدود این "خویشتن داری" و "پیروی از دستورهای الله" و "دوری از گناهان"، بنا بر اصولی اخلاقی که اسلام مدعی آنست، چیست ؟
اسلام دین و مکتبی است که هر کردار زشت و ناپسند و ناشایستی را، با "مغلطه ای زبانی" زیبا کرده است و این سبب گمراهی در تاریخ شده است. برای نمونه، "آدم کشی" یا "قتل نفس"، کار بدی است یا کار بدی نیست ؟ اما اسلام پاسخی آشکار و صریح نمی دهد که "آدم کشی" کار بدی است، بلکه به الله پرست این "اخلاق اسلامی" را تزریق و القا می کند که: "قتل نفس و آدم کشی کار خوبی است، به شرط آنکه مقتول یا مقتولان، از دسته ی «کفار» باشند"؛ و اینگونه است که الله پرستان رافزی و سلفی، هم از خود و هم از یکدیگر کشتارها کرده و می کنند، چون برداشتشان این است که طرف مقتول از دسته ی کفار است !!
الله پرستان، چون جانورانی وحشی در قالب انسان یا همان زامبی می باشند که نه تنها به خودشان رحم نکرده و نمی کنند، بلکه هر انسان دیگری از مسیحی و بابی و یهودی و زرتشتی و هندو و بودایی و زندیق و بهایی و... را نیز از دم تیغ گزرانده و می گزرانند و این امری است که هر ناخلف زاده ی منکر این واقعیات خونبار اسلام، با دیدن بوکوحرام و القاعده و جمهوری اسلامی و داعش و طالبان و جند الله و حزب الله و جیش العدل و...، نمی توان دیگر از آن فرار کند و این کار و ظیفه ی روشنگران و حقیقت جویان است که این جماعت زباله را با واقعیت تهوع آوری و تنفر آمیز و کین جویی که در آن به سر می برند، روبرو کنند.
دیگر نمونه ی این "تقوای کزایی اسلامی"، گرفتن و مصادره و دزدی اموال و دارای مردم است، که آیا اساسن این کار، کار خوبی است یا بدی است ؟؟ این بار نیز، الله پرستان مغلطه کرده و می گویند که "گرفتن اموال مردم" هیچ اشکالی ندارد که هیچ، مالشان مباح و خونشان هدر است، اگر کافر و مشکر باشند !! و این دزدی مال نامش دزدی نیست، بلکه غنیمت است !!
اینگونه است که آخوندها، راویان اصیل دین هنیف محمدی، جان و مال ملیون ها انسان را گرفته و آن را از آن خود دانسته اند و البته یک پنجمش را به عنوان خمس به عمام همیشه غائب موهوم پرداخته اند که البته گیر کلان شیاد آخوند یا رهبر و خلیفه و عمام وقتشان آمده است !!
انسان ۲۰۱۸ در ایران و دیگر ممالک استبداد زده ی الله زده، موجودی است که از لحاظ خرد اندیشه و تجربه ی زندگی در راستای خردورزی و دور اندیشی و نوع دوستی، در روزگار سنگ یا به گفته ی عربش در عصر حجر زندگی می کند و این قوانین مشعشع اسلام کزا هستند که بر جان و مال و ناموس وی چیره اند و حکم می رانند. این چنین است که الله پرستان در عن و گه خود غلت می زنند و در استفراغ های مذهبی و استدلال های تعصب آمیز دینی خود زندگی می کنند و فرزند به بار می آورند. این چنین تاریخی، سرفن یک "اتلاف وقت" بوده است، نه بیشتر.
اینگونه بود که با شریعت های زرنشتی و یهودی و مسیحی و هزاران البته اسلامی، ما دگر اندیشان که به گونه ای دیگر می اندیشیدیم و آزادی خود را در این دیگرگونگی می جستیم، تبدیل به "قربانیان همیشگی تاریخ" شدیم.
ما باید که دست از مظلوم نمایی - نه بدان معنا که ستمدیده و ستم کش نبوده ایم و بر ما ستمکاری ها و جفاها نرفته است -، برداریم و از این "نقش قربانی بودن" بیرون بیاییم. اما در میان ما، از آنجا که دسته های بسیاری از مردم ما، همبستگی لازم و دلاوری لازم و شرایط لازم را ندارند، دست روی دست گزاشته، خداخدا کنان این آرزوی وهمی را در دل های خونین و سیاه خود می پرورانند که کسی از جایی ظاهر شود و از غیبت به درآید و یک منجی سر و کله اش پیدا شود تا بلکه ما را از این رنج و قربانی بودن و قربانی شدن نجات دهد !!
ایرانیان چگونه می توانند ولع خود را برای مادیات و پول مهار کنند ؟ چگونه است که مردمی "حریص و طماع"، با این خباثت فکر و پلیدی اندیشه، هزاران سال زیسته اند و نامش را تمدن گزاشته اند ؟ و چگونه شد که اسلام کزا توانست بر جان و مال و ناموس ما طمع کند و بر کشور ما و نسل های ما چیره گردد ؟
باید دانست که "حریص" آن ناکسی است که در گردآوری و داشتن هر چیز، بیش از نیاز خود می خواهد و "طماع" آن ناکسی است که به داشته های دیگران رشک و حسادت برده، بر خود دست درازی و تجاوز به جان و مال و ناموس دیگری را جایز می شمارد. من اینگونه این دو را معنی کرده ام و چون نیک بنگریم، به سختی می توان یک تن را یافت که "ناکسی حریص و طماع" نباشد.
پس آسان ترین راه برای نان به نرخ روز خوران آنست که کتمان حقیقت کرده، این اصل اخلاقی انسانی و نه اسلامی و دینی، مبنی بر "تقوا پیشگی" و "پرهیزگاری" و "دوری جستن از حرص و طمع" را به وادی فراموشی سپارند و بکنند هر آنچه دلشان می خواهد و این چنین به بقای اسلام و ماندگاری رژیم ولایت فقیه، کمک ها نمایند (تف بر ایشان).
زراندوز، بر خودروی گران قیمتش می نشیند تا به مردم فخر فروشد و روحیه ی "طمع ورزی" و "حریص بودن" را در دل آنان زنده نگاه دارد و آن را تقویت کند. دشمنی و کینه ی فقیر و غنی نسبت به یکدیگر، بافت اجتماعی ایران را تشکیل داده است و هم این دله های زباله بوده اند که تمدن را در این کشور شکل داده اند که بوی تفعن اسلامیش از هر کران و وجهش به مشام می رسد.
اینگونه است که در میان ما ایرانیان، همیشه بسیار ناکسان بوده اند که از برای پول، به مردم و میهن خود خیانت کرده و برای پول، میهن فروشی کرده اند.
"حد اخلاق چیست ؟" را، باید تعریف نمود و باید دانست و فهمید که اگر کاری بد است، "مطلقن" آن را انجام ندهیم. این آموزه ی حافظ است که اخلاق ناب و پاک انسانی را برای پارسی زبانان بیان می کند، که دقیقن مخالف اخلاق اسلامی است؛ چرا که در اخلاق اسلامی، تجاوز به زن دیگری بد است، اما تجاوز به زن کافر و مشرک، حلال اندر حلال است و الله پرست می تواند کنیز یا "برده ی جنسی" را از فرد یا قوم مغضوب، به زور شمشیر و تجاوز بگیرد !! قوانین اسلامی، ضد بشریند نه اخلاقی.
گفتیم و رفتیم...
پرهیزگاری و تقوا، بنا بر تعریف رسمی دکان دین فروشی شیعه که در "ویکی شیعه" موجود است، تعریفی گسترده و تو در تو و پیچیده است که خواننده می تواند آن را در پیوندی که گزاشته شده است، بخواند. اما چکیده اینکه، تقوا "اصطلاحی است اخلاقی به معنای خویشتن داری در اطاعت از دستورات الهی و دوری از گناهان". اما حد و حدود این "خویشتن داری" و "پیروی از دستورهای الله" و "دوری از گناهان"، بنا بر اصولی اخلاقی که اسلام مدعی آنست، چیست ؟
اسلام دین و مکتبی است که هر کردار زشت و ناپسند و ناشایستی را، با "مغلطه ای زبانی" زیبا کرده است و این سبب گمراهی در تاریخ شده است. برای نمونه، "آدم کشی" یا "قتل نفس"، کار بدی است یا کار بدی نیست ؟ اما اسلام پاسخی آشکار و صریح نمی دهد که "آدم کشی" کار بدی است، بلکه به الله پرست این "اخلاق اسلامی" را تزریق و القا می کند که: "قتل نفس و آدم کشی کار خوبی است، به شرط آنکه مقتول یا مقتولان، از دسته ی «کفار» باشند"؛ و اینگونه است که الله پرستان رافزی و سلفی، هم از خود و هم از یکدیگر کشتارها کرده و می کنند، چون برداشتشان این است که طرف مقتول از دسته ی کفار است !!
الله پرستان، چون جانورانی وحشی در قالب انسان یا همان زامبی می باشند که نه تنها به خودشان رحم نکرده و نمی کنند، بلکه هر انسان دیگری از مسیحی و بابی و یهودی و زرتشتی و هندو و بودایی و زندیق و بهایی و... را نیز از دم تیغ گزرانده و می گزرانند و این امری است که هر ناخلف زاده ی منکر این واقعیات خونبار اسلام، با دیدن بوکوحرام و القاعده و جمهوری اسلامی و داعش و طالبان و جند الله و حزب الله و جیش العدل و...، نمی توان دیگر از آن فرار کند و این کار و ظیفه ی روشنگران و حقیقت جویان است که این جماعت زباله را با واقعیت تهوع آوری و تنفر آمیز و کین جویی که در آن به سر می برند، روبرو کنند.
دیگر نمونه ی این "تقوای کزایی اسلامی"، گرفتن و مصادره و دزدی اموال و دارای مردم است، که آیا اساسن این کار، کار خوبی است یا بدی است ؟؟ این بار نیز، الله پرستان مغلطه کرده و می گویند که "گرفتن اموال مردم" هیچ اشکالی ندارد که هیچ، مالشان مباح و خونشان هدر است، اگر کافر و مشکر باشند !! و این دزدی مال نامش دزدی نیست، بلکه غنیمت است !!
اینگونه است که آخوندها، راویان اصیل دین هنیف محمدی، جان و مال ملیون ها انسان را گرفته و آن را از آن خود دانسته اند و البته یک پنجمش را به عنوان خمس به عمام همیشه غائب موهوم پرداخته اند که البته گیر کلان شیاد آخوند یا رهبر و خلیفه و عمام وقتشان آمده است !!
انسان ۲۰۱۸ در ایران و دیگر ممالک استبداد زده ی الله زده، موجودی است که از لحاظ خرد اندیشه و تجربه ی زندگی در راستای خردورزی و دور اندیشی و نوع دوستی، در روزگار سنگ یا به گفته ی عربش در عصر حجر زندگی می کند و این قوانین مشعشع اسلام کزا هستند که بر جان و مال و ناموس وی چیره اند و حکم می رانند. این چنین است که الله پرستان در عن و گه خود غلت می زنند و در استفراغ های مذهبی و استدلال های تعصب آمیز دینی خود زندگی می کنند و فرزند به بار می آورند. این چنین تاریخی، سرفن یک "اتلاف وقت" بوده است، نه بیشتر.
اینگونه بود که با شریعت های زرنشتی و یهودی و مسیحی و هزاران البته اسلامی، ما دگر اندیشان که به گونه ای دیگر می اندیشیدیم و آزادی خود را در این دیگرگونگی می جستیم، تبدیل به "قربانیان همیشگی تاریخ" شدیم.
ما باید که دست از مظلوم نمایی - نه بدان معنا که ستمدیده و ستم کش نبوده ایم و بر ما ستمکاری ها و جفاها نرفته است -، برداریم و از این "نقش قربانی بودن" بیرون بیاییم. اما در میان ما، از آنجا که دسته های بسیاری از مردم ما، همبستگی لازم و دلاوری لازم و شرایط لازم را ندارند، دست روی دست گزاشته، خداخدا کنان این آرزوی وهمی را در دل های خونین و سیاه خود می پرورانند که کسی از جایی ظاهر شود و از غیبت به درآید و یک منجی سر و کله اش پیدا شود تا بلکه ما را از این رنج و قربانی بودن و قربانی شدن نجات دهد !!
ایرانیان چگونه می توانند ولع خود را برای مادیات و پول مهار کنند ؟ چگونه است که مردمی "حریص و طماع"، با این خباثت فکر و پلیدی اندیشه، هزاران سال زیسته اند و نامش را تمدن گزاشته اند ؟ و چگونه شد که اسلام کزا توانست بر جان و مال و ناموس ما طمع کند و بر کشور ما و نسل های ما چیره گردد ؟
باید دانست که "حریص" آن ناکسی است که در گردآوری و داشتن هر چیز، بیش از نیاز خود می خواهد و "طماع" آن ناکسی است که به داشته های دیگران رشک و حسادت برده، بر خود دست درازی و تجاوز به جان و مال و ناموس دیگری را جایز می شمارد. من اینگونه این دو را معنی کرده ام و چون نیک بنگریم، به سختی می توان یک تن را یافت که "ناکسی حریص و طماع" نباشد.
پس آسان ترین راه برای نان به نرخ روز خوران آنست که کتمان حقیقت کرده، این اصل اخلاقی انسانی و نه اسلامی و دینی، مبنی بر "تقوا پیشگی" و "پرهیزگاری" و "دوری جستن از حرص و طمع" را به وادی فراموشی سپارند و بکنند هر آنچه دلشان می خواهد و این چنین به بقای اسلام و ماندگاری رژیم ولایت فقیه، کمک ها نمایند (تف بر ایشان).
فقیرمان حریص پول است و دارایمان طماع پول !!
اینگونه است که در میان ما ایرانیان، همیشه بسیار ناکسان بوده اند که از برای پول، به مردم و میهن خود خیانت کرده و برای پول، میهن فروشی کرده اند.
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آنست که مطلق نکنیم
"حد اخلاق چیست ؟" را، باید تعریف نمود و باید دانست و فهمید که اگر کاری بد است، "مطلقن" آن را انجام ندهیم. این آموزه ی حافظ است که اخلاق ناب و پاک انسانی را برای پارسی زبانان بیان می کند، که دقیقن مخالف اخلاق اسلامی است؛ چرا که در اخلاق اسلامی، تجاوز به زن دیگری بد است، اما تجاوز به زن کافر و مشرک، حلال اندر حلال است و الله پرست می تواند کنیز یا "برده ی جنسی" را از فرد یا قوم مغضوب، به زور شمشیر و تجاوز بگیرد !! قوانین اسلامی، ضد بشریند نه اخلاقی.
گفتیم و رفتیم...
ما نگوییم بد و میل به ناحق نکنیم
جامه کس سیه و دلق خود ازرق نکنیم
عیب درویش و توانگر به کم و بیش بد است
کار بد مصلحت آن است که مطلق نکنیم
رقم مغلطه بر دفتر دانش نزنیم
سر حق بر ورق شعبده ملحق نکنیم
شاه اگر جرعه رندان نه به حرمت نوشد
التفاتش به می صاف مروق نکنیم
خوش برانیم جهان در نظر راهروان
فکر اسب سیه و زین مغرق نکنیم
آسمان کشتی ارباب هنر می‌شکند
تکیه آن به که بر این بحر معلق نکنیم
گر بدی گفت حسودی و رفیقی رنجید
گو تو خوش باش که ما گوش به احمق نکنیم
حافظ ار خصم خطا گفت نگیریم بر او
ور به حق گفت جدل با سخن حق نکنیم
نظرات
ارسال یک نظر