خدمت گزاران راستین کشور را بیشتر بشناسیم
ارتشبد "نصیری" از همه ی امیران ارتش سنش بیشتر بود. در سال ۱۳۳۲، درجه ی سرهنگ تمامی گرفت و فرمانده ی تیپ لشگر گارد بود. ارتشبد نصیری تنها افسری در ارتش بود که پس از دانشگاه ستاد و دانشکده ی جنگ، در ارتش، در گارد شاهنشاهی، در شهربانی و در اداره ی اطلاعات و امنیت کشور خدمت کرده است.
 |
| ارتشبد نصیری، نامه ی قانونی برکناری هزرط محمد مصدق دله السطنه را نشان می دهد |
در بامداد روز ۲۸ اُم مرداد ماه ۳۲، هنگامی که سرلشگر "زاهدی" کاخ شهربانی کل کشور را تصرف کرد، نخست دستور داد نصیری آزاد شود، زیرا سرهنگ نصیری فرمانده ی تیپ یک نادری لشگر گارد مستقر در پادگان "عباس آباد" بود. سرهنگ نصیری به محض آزادی، به پادگان لشگر گارد رفت و با دو گردان ۱۳۸ و ۱۴۰ و در ظرف مدت ۲ ساعت، تهران را پس گرفت.
سرعت عمل سرهنگ نصیری به صورتی بود که نیروهای زیر فرمانش در آغاز بی سیم رادیو را که نزدیک پادگان گارد بود گرفت، سپس پادگان "عشرت آباد" و سپس "رادیو تهران" را در میدان ارگ گرفت و سپس دستور داد خانه ی مصدق را محاصره و به تصرف درآورند. اما دستور داد نیرو های ارتشی زیر دستش نگزارند مردم به مصدق دله السلطنه آسیبی برسانند و برای همین، هنگامی که مصدق دله السلطنه فرار کرد، خود را به فرماندار نظامی تسلیم کرد.
هنگامی که شاهنشاه در ۳۰ اُم مرداد به ایران بازگشت، زاهدی سپهبد و نصیری سرتیب شدند. ارتشبد نصیری، نزدیک ترین نظامی به شاه بود. او در سال ۱۳۴۳ و در زمان زنده یاد "عباس هویدا"، معاون نخست وزیر و فرنشین سازمان اطلاعات و امنیت کشور شد؛ در خرداد ماه ۵۷ برکنار و رایزن ایران در کشور پاکستان گشت. شاه به نصیری هم گفت از ایران برو، تو دشمن زیاد داری. ارتشبد نصیری ۲ روز پس از سخنرانی "صدای انقلاب شاه"، به ایران احضار و در ۱۷ اُم آبان ماه ۱۳۵۷ رهسپار زندان "دژبان جمشیدیه" شد. نه شاه فهمید چرا و نه خودش، جرم او و هویدا یکی بود: "گزارش به شاه".
نظرات
ارسال یک نظر