ای دیکتاتور... رضا خان میر پنج، زمین خوار بزرگ...

ای دیکتاتور !! ای زمین‌ خوارِ دزد... در خرابه‌ ها چه می‌ کنی ؟

در این بیابان‌ ها در پی چه هستی ؟
از بام تا شام برای چه به پروژه‌ ها سرکشی می‌ کنی ؟

برو با ثروت ملیونیت خوش بگزران و شاهانه زندگی کن... برو به سفر فرنگ...
برو همانند دیگران به نیس و ونیز و پاریس و سن پترزبورق...

اگر پولش را نداری از روسه وام بگیر...

یا برو و بنشین در دربار و حرمسرایت به بزم و طرب روزگار بگزران...

چرا از راحت و آسایش خود گزشته ای و همواره یک پایت در جاده ی شمال برای پیگیری ساخت تونل‌ ها، یک پایت در کارخانه‌ ها و مراکز صنعتی است و روز دیگر در بیابان‌ ها برای ساخت جاده و چشمت در امتداد خط آهن سراسری دو دو می‌ زند ؟ و پای دیگرت در پادگان‌ ها برای سامان دادن به ارتش ؟؟!!

دیکتاتور... همین که پایت را از کشورت بیرون بگزاری این مردم شروع می‌ کنند به گفتگو درباره ی دزدی‌ ها و زمین‌ خواری‌ ها و خوش‌ گزرانی‌ هایی که با ثروت‌ هایشان کرده ای...

برای چه ماهی یک‌ بار به مازندران مالاریازده می‌ روی ؟ تو را به پر کردن گنداب‌ ها و تالاب‌ های مالاریاخیز چه کار ؟

همینکه پسرت بر تخت بنشیند، همگان به گپ زدن درباره ی چنبره ات بر زمین‌ های بهشت‌ آسای مازندران می‌ پردازند و اسلن یادشان می‌ رود که آن دیار، سراسر بیماری بود که البرز چون دژی استوار محصورش کرده بود و راهی به تهران نداشت. چه کسی اهمیت می‌ دهد درآنجا چند کارخانه‌ء نساجی و قند و چای و پارچه‌ بافی باشد یا نباشد ؟ برای که مهم است که فرزندان ایلات ترکمن در گرگان سواد بیاموزند یا نیاموزند ؟! ولی همگان از ویلاهایت و املاکت در تبرستان سخن‌ ها خواهند راند و زندگی اشرافیت تا سال ها لقلقه ی زبان این مردم خواهد شد.

دیکتاتور... خود را برای چه کسی خسته می کنی ؟؟ می بینی هنوز پنجاه سالت نشده، ولی همانند هشتاد ساله‌ ها شده ای !! برای چه در بیست و چار ساعت، تنها چار ساعت استراحت می کنی ؟

مگر نمی دانی اینجا ایران زمین است و هر که بخواهد میهنش را آباد کند، خانه‌ اش ویران می‌ شود ؟

این مردم به گور تو نیز رحم نخواهند کرد. برو در کاخ بنشین و بگو نوازندگان برایت بنوازند که ساز دنیا بس ناکوک است...

با غم و اندوره بسیار، پیشکش به پادشاه ایران سازمان اعلا حضرت رضا شاه بزرگ، پدر ایران نوین

همین جستار در کیهان سوئد