هنگامه شهیدی

کنشگر حقوق زنان و حقوق مطبوعات، خبرنگار سیاسی و نویسنده و روزنامه نگار روزنامه ی اعتماد ملی وابسته به جریان آخوند مهدی کروبی و مشاور وی در امور زنان، در ۹ تیر ۱۳۸۸ از سوی مزدوران ولایت فقیه دستگیر می شود. وی که در تمام این مدت مرتب به مراجع ضد حقوقی، قضایی و اطلاعاتی رژیم احضار می شده است، شش ماه گزشته را در بازداشت نیروهای امنیتی سپری کرده است و در یک ماه گزشته دست به اعتصاب غذای خشک زد و اکنون با قید قرار "تامین" آزاد است. فرزند وی در یک افشاگری بیان کرد که پنج ماه نخست بازداشت این بانو، به شکل زندان انفرادی بوده است.

روزنامه نگاری در یک حکومت فاشیستی آن هم از نوع مذهبیش، یک کار پرمخاطره می باشد که می تواند به بهای آزادی و از دست دادن همه ی امکانات و حقوق شهروندی و البته به بهای جان تمام شود. امروز بسیاری از روزنامه نگاران و وبلاگ نویسان میهن الله زده ی مان، در سیاه چاله های رژیم خونریز ولایت فقیه عمر را به بیهودگی و در سرکوب آزادی و حقوقشان می گزرانند و رسالت همه ی کسانی که بدین آگاهی و شرف رسیده اند که: "در برابر ستم نباید سکوت کرد"، می دانند که نوشتن و گفتن و ابراز مخالفت، کم ترین کاری است که می بایست انجام داد.

اکنون دوباره و برای هزارمین بار باید این مورد را تذکر داد که به اصطلاح "اصلاحات" درون ساختار رژیم، امری ناممکن است و تجربه ی بیست ساله ی گزشته همین را ثابت می کند. مشکل برقراری حقوق بشر و دادگری و آزادی است، حال آنکه معیار و اساس موجودیت این رژیم بر پایه ی گنداب ناب محمدی است که ریشه در دشمن یورشگر و خصم تاریخی ملیت و فرهنگ ایرانی دارد. قانون اساسی رژیم با نام خدای عربی آغاز می شود که پیروانش با خونریزی و غارت و به بردگی درآوردن زنان و مردان ما، کشورمان را تسخیر کرده و به خاک سیاه نشاندند. این زن، اگر به راستی به دنبال آزادی بود، از جاده ی اسلام و آخوند دین فروش نمی گزشت و این رفتاری است که رژیم با خودی های نخودی خود می کند، چه رسد به براندازان رژیم و کمینه های فکری و دگراندیش و دگرباش و کسانی که اصل و اساس موجودیت وهم خدای موهومشان را باور ندارند.

شترسواری دولا دولا نمی شود !!