روز جهانی قربانیان ناپدید شدگان اجباری (۸ شهریور ماه برابر با ۳۰ آگست)

سر به نیست کردن مخالفان روشی برای اشاعه ارعاب در جوامع انسانی است. روز ۸ شهریور ماه، روز جهانی قربانیان ناپدید شدن های اجباری و روزی برای توجه به سرنوشت افرادی است که در مکان ها و شرایط نامناسب و نا آشنا برای خویشاوندان و نمایندگان قانونی آنها نگهداری می شوند. پیشینه ی این روز به یک سازمان غیر دولتی در کاستاریکا بر می‌ گردد که در زمینه ی  رویارویی با زندان های مخفی و محرمانه، ناپدید شدن های اجباری و آدم ربایی فعال بود. مجمع عمومی ملل متحد در سال ۱۹۹۲، اعلامیه ی حفاظت از تمامی افراد در برابر "ناپدید شدگی" را به تصویب رسانده است. سازمان جهان صلیب سرخ به‌ عنوان یک نهاد غیر دولتی، در این زمینه رسالت خاصی دارد زیرا از راه ردیابی خدمات و فعالیت های ۱۸۹ نهاد صلیب سرخ و هلال‌ احمر سرتاسر جهان، اطلاعاتی در مورد سرنوشت خانواده های زندانیان به دست می آورد.

ناپدید شدن اجباری بارها به‌ عنوان یک راهبرد برای اشاعه ی دهشت و ارعاب در جوامع انسانی به کار گرفته‌ شده است. احساس عدم امنیتی که از راه این عملیات ایجاد می شود، محدود به خویشاوندان نزدیک ناپدید شدگان نیست، بلکه کل هازمان را تحت تاثیر قرار می دهد. آدم‌ ربایی و ناپدیدشده ی تحمیلی، یک مشکل جهانی است و محدود به منطقه ی خاصی نیست. ناپدید شدن اجباری که زمانی بزرگ ترین فراورده ی دیکتاتوری های نظامی بود، امروزه با استفاده از شیوه های نسبتن پیچیده ای از برخوردها و مناقشات درونی اعمال می شود و به‌ ویژه ابزاری برای سرکوب سیاسی مخالفین است.

پیشینه ی این روز به "فدراسیون انجمن های خویشاوندان ناپدید شدگان و بازداشتیان آمریکای لاتین" بازمی‌ گردد که به‌ صورت یک سازمان غیر دولتی در سال ۱۹۸۱ در کاستاریکا و به‌ عنوان انجمن گروه های بومی و منطقه های فعال در زمینه ی رویارویی با زندانی کردن های مخفی و محرمانه، ناپدید شدن‌های اجباری و آدم ربایی، در شماری از کشورهای آمریکای لاتین بنیاد نهاده شده و فعالیت می کردند.

کار در مورد حبس مخفیانه ی انسان ها، یکی از مهم‌ ترین فعالیت های شماری از نهادها و سازمان های جهانی، در حوزه ی حقوق بشر و کمک های انسان دوستانه از جمله نهاد "عفو بین الملل"، "کمیساریای عالی حقوق بشر ملل متحد" و "هیئت جهانی صلیب سرخ" است. روز جهانی ناپدید شدگان، فرصتی برای برجسته کردن فعالیت های این نهادها و افزایش آگاهی هر چه بیشتر مردم و فراخوان برای اهدای کمک ها و فعالیت های داوطلبانه در این زمینه‌ هاست.

از میان این نهادها، سازمان جهانی صلیب سرخ به دلیل وضعیت خاصش به‌ عنوان یک نهاد عالی غیر دولتی و سیاست اکید آن مبنی بر بی طرفیش، امتیاز بالاتری دارد. در برخی موارد صلیب سرخ تنها نهادی است که امکان دسترسی به گروه های خاص زندانیان را می یابد و قادر است دست کم تماس و جستجو در زمینه ی رفتار با زندانیان را دنبال کند. گاه در رابطه با خانواده های تحت تاثیر، پیام‌ های ارسالی از سوی صلیب سرخ تنها اشاره در مورد سرنوشت اینگونه زندانیان بوده است.

در آگست ۲۰۰۸، ائتلاف جهانی علیه ناپدیدشدن تحمیلی که سازمان های متشکل از هموندان خانواده ها و سازمان های حقوق بشری سراسر جهان را گردآورده بودند، دستشان را در دست هم دادند تا یک کمپین جهانی را رقم بزنند و یک کنوانسیون جهانی حفاظت از همه ی افراد در برابر ناپدید شدن اجباری را تصویب کنند.

سرنگون باد رژیم ضد بشری ولایت فقیه و برقرار باد سوسیال سکولار دموکراسی در ایران عزیز